BEBEK

Genç kadın bebeğin güzelliği karşısında büyülenmiş gibiydi. Kıvırcık saçları, iri mavi gözleri, kalkık bir burun ve küçük kırmızı dudaklarıyla bir kartpostalı andıran bebek, kadının şimdiye kadar gördüğü en cana yakın kız çocuğuydu onun ipek yanaklarını doya doya öpmek ve cennet kokusunu içine çekmek için eğildiğinde
Dokunma bana diye bir ses duydu. Beni okşamaya hakkın yok senin.
Kadın korkuyla irkilip etrafına bakındı. Bebekle kendisinden başka içerde kimse yoktu.
Aynı sesi tekrar duyduğunda bebeğe döndü. Amam Allahım yeni doğmuş görünmesine rağmen konuşan oydu.
Bana yaklaşmanı istemiyorum diye devam etti . Hemen uzaklaş benden.
Kadın biraz olsun kendini toparlayarak:
“Çocuklarımız hep erkek oluyor.” dedi onlarda güzel ama kız çocukları başka bu yüzden seni öpmek istedim.
Beni öpemesin diye ağlamaya başladı. Bebek, benim de seni öpemeyeceğim gibi.
“Neden diye sordu kadın neden öpemezsin.” dedi. Bebek hıçkırıklara boğulurken:
“Bunun sebebini bilmen gerekir.” dedi. Düşünürsen mutlaka bulacaksın
Kadın neler olup bittiğini hatırlamak üzereyken kendine geldi. Özel bir hastanenin en lüks odasında yatıyor ve narkozun tesirinden midesi bulanıyordu.
Aile dostları olan tanınmış doktor odayı dolduran çiçeklerden bir tanesini
vazodan çıkarıp kadına uzatır.
Geçmiş olsun hanımefendi dedi başarılı bir kürtajdı doğrusu. Ha sahi kızmış aldırdığınız.